– Maç bitti, düdüğü çaldın, o andan itibaren ne oldu?

– Aslında bunu en baştan anlatmak lazım. Olağan, çok da hoş bir maç oldu. Kora kor bir gayret vardı. Bizim hakemlik manasında, teknik manasında oyunu, oyun idaresini etkileyecek makus idare sergilediğimiz bir ortam oluşmadı. Tribünlerden yana da çok büyük zahmetler oluşmadı. Ancak artık daima düşünüyorum. Ekstra bir durum 90+6’da bir gol oldu. Yalnızca 1-0’ken 1-1 bitti. Sonuçta paylaşılan bir puan oldu. Oyunculardan rastgele bir protesto yoktu. Zira yedikleri gol öncesi tartışmalı konum da olmadı son dakika. Olağandı.

– Emre Belözoğlu mu provoke etti?

– Evet bu alenen gözüken bir şey. Maç içerisinde desin ki ‘Bana bu yanılgıyı yaptın, ben senin yüzünden gol yedim.’ Yok. Ankaragücü Spor Kulübü ya da taraftarlarının da bir şeyi yok. Olağan bir aksiyonu var. Ya bunu öncesinde planladı. Zira biliyorsunuz 2018 yılında benimle ilgili şahsi bir görüşü vardı. Bu şahsi görüşün devam ettiğini düşünüyorum ben de şu an.

– Sakatlandığımda gülüyordu’ demişti…

– Darbe yediğinde ben ona gülmüşüm. ‘Güldüğümü ispatlasın, tamam’ dedim ben. Benim için sorun değil. Ben bunu hiçbir vakit şahsileştirmedim. Onun görüşüydü. Lakin şu güne geldiğimizde beni üzen bahis şu; bana o aksiyonu yapan kişi, yumruk atan kişi benden ve ailemden yazılı olarak özür dilemesine karşın kendisi özür dilemedi. Emre Belözoğlu özür dilemedi. Varsa ispatlayın, yaptı deyin, ‘mesaj attım’ desin… Lakin şu ana kadar, farkındaysanız 2 gün öncesinde verdiği röportajda da rastgele bir şey yok. Üzgün olduğunu söylüyor fakat neye üzgün? Şiddeti yapanın şu durumda olduğuna mı üzgün? Yoksa bu duruma kendisi getirdiği için mi üzgün? Yoksa ben darbe yediğim için mi üzgün?

NOT: Emre Belözoğlu bir röportajında “Hayatımda hiçbir hakemin, ben tekme yerken güldüğünü görmedim. Halil Umut Meler’i hayatım boyunca unutmayacağım. O da bunu düzgün bilsin” demişti.

-Hukuksal olarak sürecin takipçisi olacağını söyledin pekala vicdanen affettin mi Faruk Koca’yı?

– Hayır affetmedim, affetmeyeceğim. Bunu bilhassa bir çok yerde söyledim bunu yapan kendisi bir yumruk attı, yıkıldım ve yere düştüm. Ancak asıl yerdeyken vurulanlar benim hayatım boyunca unutamayacağım bir durum olacak. O yüzden vicdanen asla affetmeyeceğim. Hiçbir formda affetmeyeceğim, yapanları da bunu tahrik edenleri de asla affetmeyeceğim. Bunu bilhassa söylüyorum tahrik edeni de edenleri de affetmeyeceğim.

– ‘Hakemler Ankaragücü’nü cezalandıracak’ tezleri için ne dersin?

– Hayır asla bu türlü bir şey yok. Benim hakem arkadaşım gidecek gördüğünü çalacak bu kadar. Kimsenin bu bahiste gözü artta kalmasın. Herkes bundan sonra işine ve futboluna odaklansın. Lakin şahsi olarak aksiyonu gerçekleştiren ve buna çanak tutanları asla affetmeyeceğim.

-O imgeleri izledin mi?

– Hayır hiç izlemedim. İzlemeyi de düşünmüyorum. Birinci sınıfa giden oğlum var. Bütün okul bu mevzuyu konuşuyor. Öğretmenlere de çok teşekkür ediyorum zira okulda bu mevzuyu konuşmayı yasaklamışlar. Onlar yasakladığı için bizim konutta de konuşmak yasak.

– Oğlun hiç sormadı mı?

– Ne oldu dedi, çarpışma oldu yalnızca dedim.

– Hayalinde hangi maçı yönetmek var?

– Dünya Kupası finali. Olur, olmaz hiçbir şey söylemiyorum. Vardı ve olacak.

– Riyad’da Üstün Kupa finali var. Yönet deseler bugün yönetebilir misin?

– Hayır yönetemem.

– Neden?

– Ruhsal olarak hazır değilim. Zira o maçlar özel maçlar. Her maça gerekli itinanın gerekli hassasiyetin gösterilerek en şeffaf halde ruhsal olarak kendini hazırlayarak gitmen gerekiyor. Emek harcayarak gitmen gerekiyor. Ondan ötürü hazır değilim.

– Oradaki halleri mı lideri tahrik etti diyorsunuz? Yoksa evvelden planlanmış bir şey var mı diye düşünüyorsunuz?

– Artık baktığımız vakit 2018’de bu türlü bir beyanı var. Var mı röportajlarında, var. Artık bakıyorum benden özür dilemiyor. Ne düşünürsünüz? Beni bırakın ailemden özür dilemiyor. Benim 95 yaşındaki anneannem İzmir’den kalktı geldi ağlaya ağlaya. Benim 10 günlük çocuğum var.

– Anlatabildim mi demek istediğimi? Bakın bu aksiyonu yapan kişi, yumruğu atan kişi benden ve ailemden özür dilemesine karşın kendisi özür dilemedi. Buradan yola çıkarak söyleyeyim; siz ne düşünürsünüz? Soruyorum artık aleni bir biçimde; rakip teknik yönetici İlhan Palut onu tutmasaydı ne olacaktı?

– Kelamlarını duyabildiniz mi?

– Hiç duyamadım. Ellerini, kollarını görüyorsunuz fakat kelamları ne olduğunu duymuyorsunuz. Temsilcilerden de bir şey gelmedi. Burada hastanede, okulda, trafikte, toplumsal bir ortamda biz şiddete reaksiyon göstermeye çalışırken kendisinin özür dilemeyişi hâlâ başımda soru işareti.

Eşinin, annenin, babanın, büyükannenin tepkileri, reaksiyonları ne oldu?

– Nasıl olabilir? Bunun olmaması lazımdı. Ailemin bu duruma düşürülmemesi lazımdı. Sonuç itibariyle bir aileyiz biz. Benim en çok üzüldüğüm onlar oldu. Şu anda aslında onların vereceği karar benim için daha kıymetli. Onların telaffuzları ile bir biçimde yoluma devam edeceğim.

– Eşinin halini merak ediyorum?

– Eşim şu anda güçlü duruyor. Fakat o bir anne. Bana hissettirmiyor fakat yalnız kaldığında çok şeyler düşünüyor. Şu anda hala olayın şokunda. Çocuklara karşı da olumlu olması gerekiyor ve dışarıya karşı çok güçlü bir duruş sergiliyor. Soyunma odasına masraf gitmez de eşimle, anne ve babamla konuşup güzel olduğumu bilsinler istedim. Sonrasında da kimseyle konuşmadım. Ailem hastaneye gelmek istedi lakin bilhassa ben gelmelerini istemedim.

-İnanıyorum ki artık yalnız olmayacağız

– O yumruk sana atıldı lakin bir sporsever olarak senin şahsında o yumruğu hepimiz yedik. Ne kadar yalnızsınız hakem olarak?

– Çok yalnızız. Fakat bu saatten sonra bu durumdan sonra yalnız olmayacağımızı, olunmayacağını düşünüyorum. Zira bu durumun artık olumlu olacağını düşünüyorum.

– Yalnızlığı tanım eder misin?

– Yalnızlık; kişisellikten ötedir aslında. Biz ferdi üzere gideriz. Herkes dost üzere, arkadaş üzere, destekçiniz üzere görünür lakin maalesef bir karardan sonra güya dünya değişir. Değiştiği vakit aslında insanların yüzünü görürsünüz. Burada değerli olan verdiğimiz-vermediğimiz, yendi-yenmedi, oldu-olmadı, rengi, osu-busu değildir. Biz bütün hakem arkadaşlarla birlikte o vakte kadar aslında ailesel olarak birçok şeyden ödün vererek geldik.

Biz bir babayız, kardeşiz, evladız

Sadece sahanın içinde forma ile görünen bir yüz değiliz biz. Biz olağan toplumsal alanda eşimizin, dostumuzun, sevenimizin, sevmeyenimizin olduğu bir toplumda yaşıyoruz. Yalnızca kamuoyunun önünde farklı gösteriliyoruz. Ve biz tanınmıyoruz, bilinmiyoruz. En büyük yalnızlığımız da bu. Biz yalnızca formayı giyip, alana çıkıp evet bu sarı kart, bu penaltıydı, doğruydu, yanlıştı değiliz.

Biz bir babayız, ağabeyiz, kardeşiz, evladız. Aslında bunun bilinmesi gerekiyor. Bu sürece kadar bu insanların nasıl geldiğini, nerelerde okuduğunu, nasıl gayelerle geldiğini, neden geldiğini, ne yaptığını kimse bilmiyor.

– Sence o sorun ne?

– İrtibat… Bağlantı eksikliği…

– Kulüplere hakemler mi? Hakemlerle teknik yöneticiler mi? Tahminen de hepsi diyeceksin.

– Hepsi. Zira biz paydaşız. Bu işin içerisinde iki ekip olması gerekiyor.

– Pekala kulüplerin başarısızlıklarını hakemlere yüklediğini düşünüyor musun?

– Ben bunu başarısızlık olarak görmüyorum. Başarısızlık farklı bir şey. Başarılı olmak farklı bir şey fakat yalnızca hakemlik bir sorun var demek çok farklı bir şey. Burada oturup tartışıldığında neyin ne olduğu bahislerinin, aslında hakemliğin ne olduğunun, ne eğitimler alındığının, eğitim alındıktan sonra yapılan açıklamaların ne istikamette yapıldığını anlamak gerekir. Paydaşlar olarak ne olduğunu oturup konuşacağız, sonra daima birlikte çözeceğiz.

-Peki federasyonun dayanağını hissettin mi? Son periyotta hakem topluluğunun TFF’ye yönelik sitemleri vardı…

-Ben o demeçleri bir ağızdan duymadım öncelikle bunu söyleyeyim. TFF idaresi maçları erteleyerek ardımızda olduğunu gösterdi. Daima arayıp sordular beni. O süreçte hiç yalnız bırakmadılar. Yalnızca TFF değil birebir vakitte devletimiz, siyasi partiler, STK’lar, Kulüpler Birliği geldi… Kulüpler Birliği Lideri Sayın Ali Koç ve öteki liderler ziyarette bulundu. Birçok bildiri ve telefon aldım. FIFA ve UEFA’dan takviye bildirileri geldi. Artık her şey geçmişte kaldı. Artık her şey hoş olacak. Buradan dersler çıkarılacağını büyük adımlar atılacağını herkes biliyor. Artık TFF’nin çalışacağını, adil olacağını biliyorum. Ben inanılmaz olumlu yaklaşımlarını gördüm.

– Hakem arkadaşlarımızın da bundan bu türlü daha uygun performans sergileyeceğini düşünüyorum. Bence bu bir milat oldu. Fakat lütfen misyonlarını yaparken kimse onları rencide etmesin. Kimse provoke etmesin. Herkes orada işini yapıyor. Deniyor ki sorun eğitim eksikliği. Hayır, kurumsal firmalarda olmayan eğitim hakemlikte var. Bu nedenle hakemlerin cesaretlendirilmeleri gerektiğini düşünüyorum. Onların da kimi şeylerden yorulduğunu düşünüyorum. Daima diyoruz ya baskı baskı… Yalnızca ben değil onların da birer ailesi var.

HAKEM ARKADAŞLARIM Hareketi BENiM iÇiN DEĞiL HAKEMLiK iÇiN YAPTILAR

– Hakem arkadaşlarının o gece o yumruk sonrası halini nasıl değerlendirdin?

O gece FYS sistemine 25 hakemin birden mazeret girmesi sana neler hissettirdi? · HABERİM yoktu. Onlar da bir hareket gerçekleştirdiler. Bunu benim için değil hakemlik için yaptılar. Birlik olabileceğimizi gösterdiler. Tüm spor kamuoyuna ‘biz de futbolun bir paydaşıyız’ iletisi verdiler. Nasıl ki bir futbolcu olmadan karşılaşma oynanmıyorsa bir hakem olmadan karşılaşma oynanmaz. Bakın sahanın içindeyiz biz. Ben o arkadaşlarıma çok teşekkür ettim. O dayanağı bana hissettirdiler. Hastanede onları görünce moralim yükseldi. O dayanaklarını hayatımın sonuna kadar unutamayacağım.

– ‘Hakemler bu sene falanca ekibi şampiyon yapacaklar’ ya da ‘İzmir’de bir hakem çetesi var’ üzere komplo teorileri hakkında ne söylersin?

– Külliyen palavra. 9 yıldır Harika Lig’deyim ve Avrupa’ya geçtim. 9 yıl amatörde hakemlik yaptım. Bilen biliyor açsın baksın. Orada da tıpkı şeyler vardı. Bu şampiyon olacak, şu şampiyon olacak diye. Harika Lig’e geldim yeniden birebiri. Bu sefer alandaki oyuncunun emeğini yok sayıyorlar. İşe biraz da bu taraftan baksınlar. Artık biz mi oyunun bahtını belirliyoruz yoksa oyuncular mı?

FUTBOLCULARA DA TAKTiĞE DE ÇALIŞIRIZ

– Maç öncesi oyunculara çalışır mısın?

– Muhakkak çalışırım. Bu bizim işimiz. Oyuncular kadar taktiklere de çalışıyoruz. Hangi sistemle alana çıkıyor, hangi oyuncu hangi oyuncuyla eşleşebilir. Neden daima sarı kart görmüş, nasıl görmüş, kırmızı kart olayı ne kadar çok görülüyor, bir grup ne kadar çok sarı-kırmızı kart görüyor. Bunları çalışıyoruz.

– Kulüp liderleri ne söyledi. Seni duygulandıran ne oldu bu ziyaretlerde?

– Hepsine tek tek teşekkür ediyorum. Kulüpler Birliği Lideri Sayın Ali Koç ve nezdinde gelen, telefonla arayan, selamlarını gönderen ve takviyelerini gösteren tüm liderlere tekrar teşekkür ediyorum. Bugüne kadar bir hakem meskenine kulüp yetkilileri gelmemiştir fakat bu durum farklı. Buradan çıkaracağımız en kıymetli ve en müspet taraf bundan sonra bir şeylerin değişeceğini ve milat olacağının delili olarak görüyorum.

– Türkiye’de hakem sorunu mu, hakeme bakış açısı sorunu mu var?

– Hakeme bakış açısı sorunu var. Tanımıyoruz. Tanımamız gerekiyor, bilmemiz gerekiyor. Vücut lisanımızdan bizim karakterimizi çıkarmış üzere lanse ediyorlar. Biz o anlattıkları kişi değiliz. Bizi toplumsal hayat içinde tanımaları gerekiyor.

– Türk toplumu olarak yahut kulüpler olarak bizim hakemlere bakışımız nasıl?

– Bence evvel hürmet duyulması gerekiyor.

GERÇEKTEN ARAŞTIRILMALI

– Yanı hürmet duyulmuyor mu?

– Hayır bence duyulmuyor. Hürmet çok kıymetli bir şey. Bu hürmet bizlerin onlara gösterdiği kadar olmalı, fazlası değil. Herkes işine ne kadar hürmet gösteriyorsa, ne kadar profesyonelse profesyonelliğin getirdiğini alanda uygulamak zorunda. FIFA, UEFA ve MHK tarafından uygulanan talimatlarla hareket ediliyor. Bunun içinde formda-formsuz, iyi-kötü ayrımı yapılabilir. Lakin bir sorun varsa bunun yalnızca hakemlerle ilgili olduğu düşünülmemelidir. Bu topyekün bir problemdir. Sahiden ne olduğunun araştırılması gerekiyor.

– Seçkin düzeyde bir hakemin bunun tahlili için önereceği bir şey var mı?

Pozitif bakılması gerekiyor. Maçtan sonra güler yüzlü olalım. Yorumlarımızı, demeçlerimizi ona nazaran verelim.

-Hakem yorumlarını izliyor musun?

– Hayır, bunları izlemiyorum.

– Kendini, ruhunu korumak için mi izlemekten kaçınıyorsun?

– Ruhunu korumak mı dersiniz yoksa devamlı birebir şeylerin artık tesir yapmaması mı dersiniz… Bakın, devamlı birebir şeyleri söylerseniz artık karşı tarafa bir şey iletemezsiniz. Onu otomatik olarak beyin almaz. Yani ruhumu mu yoksa psikolojimi mi koruyorum derseniz, ikisini de.

-Bir kusurlu maç yönetti, sonuca direkt tesir etti. Kendini nasıl rehabilite eder Halil Umut Meler?

– Öncelikle bir sonraki maçta bunun önüne nasıl geçeceğimi düşünürüm. Kusurun üstünde durmam fakat nitekim çok üzülürüm. Formülüm bu yanlışa gelinceye kadarki sürece bakmak. Anlık konsantre kaybı mı, kondisyon kusuru mı, ne düşünmem gerekiyordu neyi okuyamadım. İrdeleyip tahlili bulduktan sonra maçta yönetimsel anlayışınızın içine koyuyorsunuz.