Maltepe‘deki bir alışveriş merkezinde geçtiğimiz günlerde intihar teşebbüsünde bulunan Yılmaz Çakır’ın kağıt toplayıcısı eşi Leyla Gedik marketlerin kapıya koyduğu, tarihi geçmiş eserleri çocuklarına yedirdiğini söyledi. Gedik, “Devlet büyüklerine ne diyeyim. Yoksulun halinden anlamıyorlar. İşte biz bu durumdayız .Onların karnı tok sırtı pek ne diyeyim ki onlara. Eşim benimle gelip kağıt toplamaya çıkıyordu. Artık gelemez. Ne yapacağımı şaşırdım. Bir de eşim bu hale geldi hiç çalışamaz.” sözlerini kullandı.

“ÇOCUKLARIM AÇ” DİYEREK İNTİHARA KALKIŞTI

Maltepe’deki bir AVM’de geçtiğimiz günlerde yaşanan olayda, 42 yaşındaki kağıt toplayıcısı Yılmaz Çakır, “Açım, çocuklarım aç, borcum var” diyerek 3. kattaki korkuluklardan kendini aşağıya bıraktı. Çok sayıda kemiği kırılan ve hala ağır yaralı biçimde hastanede tedavisi süren 42 yaşındaki Yılmaz Çakır’ın kağıt toplayıcısı eşi Leyla Gedik, yaşadıkları ıstırapları, içinde bulundukları durumu anlattı.

“DOKTORLAR EŞİMİN YÜRÜMESİNİN MUCİZE OLACAĞINI SÖYLEDİ”

İstanbul‘un Pendik ilçesinde yaşayan 39 yaşındaki 4 çocuk annesi Leyla Gedik, akşamları kağıt toplamaya çıktığını, marketlerden kapıya koyduğu, tarihi geçmiş eserleri alıp onları çocuklarına yedirdiğini söz ederek şunları söyledi: “Birisi ona besin yardımı yapacakmış o yüzden oraya gitti. Sonrası ne oldu, nasıl oldu bilmiyorum. Oraya çıkmış. Tabipler eşimin düştüğünü durumunun çok makûs olduğunu söylediler. Sonrası hastaneye gittim eşimin her tarafı kırık. Ayaklarında, belinde kırık var. Yürümeyecek hala gelmiş. Tabipler ‘Yürüyebilir fakat bir mucize’ diyorlar.

“ÇALIŞAMIYOR DİYE KENDİNDEN UTANIYORDU”

Eşim utangaçtı biraz. Kendinden utanıyordu çalışamıyor diye. İş bulacaktı fakat psikolojisi bozuktu. Onun için yanlışsız düzgün bir iş bulamadı. Daha evvel hamallık yapıyordu. Benimle kağıt toplamaya çıkıyordu. Akşamları olduğu vakit ikimiz kağıt toplamaya çıkıyorduk. Rahatsız olduğu için ben gidiyordum onunla.

“FAKİRİN HALİNDEN ANLAMIYORLAR”

Devlet büyüklerime ne söyleyeyim ablam. Yoksulun halinden anlamıyorlar. İşte biz bu durumdayız, onların karnı tok sırtı pek. Ne diyeyim ki onlara. Kağıt toplamaya çıkıyorum fabrikaya veriyorum. Günlük 100 TL, 120 TL para veriyorlar. Yani ne kadar çok toplarsak o kadar çok kazanıyorsun. Çok toplarsam çok, az toplarsam az. Bel fıtığı ve boyun fıtığım var hastayım ancak kağıt toplamaya çıkıyorum. Güç oluyor işte. Yeniden eşim benimle gelip kağıt toplamaya geliyordu, artık o da gelemez. Ne yapacağımı şaşırdım. Kime bağırsan, kime sesini duyursan, kimse yardım etmez herkes kendi kaygısında. Allah çocuklarıma sağlıklı ömür versin. Ben çalışarak çocuklarıma da bakarım.

“ÇOCUKLARIMIN ALDIĞI MAAŞIN İÇİNDEN DEVLET KESİYOR”

Borcumuz var, maddi durumuz âlâ değil. Ben çocuklarıma toplumsal yardım alıyorum. Evvelce bir tane otomobil almıştık kağıt toplamak için onu sattık. Borçlar üst üste katlandı, biz de yatıramadık. Çocuklarımın aldığı maaşın içinden devlet kesiyor, vermiyor bize. Kağıt toplayarak geçiniyoruz. Bir de bu konut 750 TL idi artık 2 bin TL oldu. Vallahi akşamları oldu mu kağıt toplamaya çıkıyorum.

“MARKETLERDE TARİHİ GEÇMİŞ ESERLERLE GEÇİNİYORUZ”

Marketlerde tarihi geçmiş eserleri atıyorlar onunla geçiniyoruz Allah’ıma bin şükür. Maddi kahrımız var, bir de biraz borcumuz var. Ne yapacağımı şaşırdım. Bir de eşim bu hale geldi hiç çalışamaz zira her tarafı kırık platin koymuşlar. Bir daha çalışamaz eşim.”