Sabreen daha bebeğini kucağına almadan ve sarılmadan hayatını kaybetmişti.

Genç anne yedi buçuk aylık gebeliği boyunca bebeğini taşıdı. Gece gündüz daima korkuyorlardı, lakin Sabreen’in ailesi, savaş sona erene kadar ailenin talihinin devam edeceğini umuyordu.

Bu talih, 20 Nisan’da gece yarısından bir saat öne bir patlamanın gürlemesi ve ateşiyle sona erdi. İsrailler, Sabreen’in eşi ve üç yaşındaki büyük kızları Melek ile birlikte uyuduğu El Sakani ailesinin, konutuna bomba attı.

CİDDİ TENEFFÜS PROBLEMİYLE DOĞDU

Sabreen ağır yaralandı, eşi ve Melek öldü. Ama acil durum vazifelileri olay yerine geldiğinde, bebek hala annesinin rahminde canlıydı.

Sabreen’i hastaneye yetiştirdiler ve hekimler acil sezaryenle bebeği dünyaya getirdiler.

Sabreen kurtarılamadı, lakin bebeğin yaşama döndürmeye çalışan tabipler, yavaşça göğsüne vurup nefes almasını sağladılar. Akciğerlerine hava verildi.

Refah’taki Emirlikler Hastanesi’nde bulunan yeni doğan ünitesinde acil servisin baş tabibi Dr. Muhammed Salama “Ciddi bir teneffüs meselesiyle doğdu” diyor.

Ancak yalnızca 1,4 kilo tartısındaki bebek, doğumda yaşananlardan sağ kurtuldu.

Doktor bir bant parçasına “Şehit Sabreen el Sakani’nin bebeği” yazıp, bebeğin üzerine yapıştırdı, sonra da kuvöze konuldu.

Dr. Salama “Sağlık durumunda bir kesim gelişme olduğunu söyleyebiliriz. Lakin risk hala devam ediyor. Teneffüs zorluğu sorunu prematüre doğum kaynaklı. Bebek şu anda annesinin rahminde olmalıydı, lakin bu hakkı elinden alındı” diyor.

Doktor, kız bebeğin bir ay kadar hastanede kalmasını bekliyor:

“O etapta taburcu etmeyi düşüneceğiz. En büyük trajedi de burada. Bu çocuk yaşasa bile, öksüz dünyaya gelmiş olacak.”

İSMİNİ VERECEK ANNE BABASI YOK

Bebeğe ismini verecek anne baba yok. Hayatını kaybeden ablası Melek, kardeşine Ruh isminin verilmesini istiyordu. Lakin annesinin anısına bebeğe Sabreen denilmeye başlandı.

Hayatta kalan aile üyeleri, öksüz kalan bebek Sabreen’e yeni bir aile oluşturma eforlarıyla birlikte yaşadıkları öfke ve acının ortasında kaldı.

Bebeğin anneannesi Mirvat El Sakani, hiçbir şeyle ilgisi olmayan insanların yaşadıkları adaletsizlik ve karalamadan bahsediyor:

“Kızım gebeydi ve bebeği karnındaydı, kızı da onunlaydı, oğlum da onlarla birlikteydi. Oğlumun vücudu parçalandı ve onu daha bulamadılar. Tanıyamadılar. Niçin onları maksat aldılar ki? Bilmiyoruz. Bilmiyoruz… yalnızca çocukları ve bayanları gaye alıyorlar.”

Bebeğin dayısı Rami el Pir, babasının kendisiyle birlikte berberlik yaptığını anlatıyor:

“Suçları neydi ki? Tüm bir aile kayıtlardan silindi ve tek sağ kalan küçük bir kız bebek. Bunlar sıradan siviller”

Sabreen’in dedesi Ahalam El Kürdi, bebeği kendisinin büyüteceğini söylüyor. “Benim aşkım, ruhum o. Babasının anısı. Ona ben bakacağım.” diyor.